Excellentieprogramma’s in het HBO, excellente basisscholen, meestertitels, leraren van het jaar, we lijken er geen genoeg van te kunnen krijgen: lof uitdelen in het onderwijs.
In 2002 werd ik lid van Groenlinks. In Amsterdam. Het was de tijd van Pim Fortuyn en ik was ook door mijn studie onderwijspedagogiek politiek
Onlangs werd in een teamsvergadering gesignaleerd dat ik wat geïrriteerd klonk. Dat was een juiste signalering. Als ik er nu aan terugdenk zat de irritatie daarin waar ik binnen de onderwijskunde vaak moeite mee heb: het zó gedetailleerd in gaan op een concept of model dat het probleem dat ermee opgelost zou moeten worden uit beeld raakt. Krachtigere termen voor die irritatie: onderwijskundig geneuzel en mierenneukerij.
Er werd mij gevraag mijn kijk op een document met onderwijskundige kaders te geven. Dat is mijn werk, deels, dus dat doe ik graag. Bovendien ging het stuk ook mijn eigen werk aan, dus ik wilde wel even weten hoe ingekaderd ik zou gaan worden, of niet.
Om nu te voorkomen dat deze blogs verworden tot een serie gestolde onderwijskundige irritaties en, nog belangrijker, dat ik een oude cynicus wordt die alles al eens gezegd heeft en diep zucht alsof niemand ooit luistert, zoek ik dus de opbouw. (Ik heb dus ook op zinsniveau vragen en suggesties naar de betrokkene gestuurd.
Al een tijdje verbaas ik me over het gebrek aan urgentie en samenwerking in de regio met betrekking tot het lerarentekort. Het heeft uitgemond in
Ik werd 40 en nodig mijn vrienden uit voor mijn favo social network Diaspora*. Leek me leuk mijn feestje daar eens te vieren. Inmiddels had
Het is maar hoe je ernaar kijkt, zoals met alles. In de trein die vertraging heeft IS het ook vertraging. Maar per saldo werd het
Vandaag in de oven: Broodjes & Pain de Mie beide uit het boek Instant Knockout van James Morton (). Lekker voor nu en morgen.
Personally, I would never take a boat cruise on the Mediterranean sea. It’s not because cruises are dull, or only for elderly people, but because
Elke morgen zie ik de pubers, die waarschijnlijk naar Steenspil gaan, bij ons voor aan de vijver voorbij fietsen. Elke morgen probeer ik me voor
Weten jullie nog dat ik wat kritisch was over de opzet en vooral inhoud van een professionele leergemeenschap (PLG) waarin ik met collega’s onderwijs zou
fgelopen week heb ik slechts de helft van mijn geplande trainingen kunnen doen. Dat lag niet aan mijn volle agenda, maar aan mijn hoofd vol gedachten. De campagne liep ten einde, de uitslagen werden bekend en de voorbereidingen voor het onderhandelen begonnen. In de gaten in mijn agenda die er waren was ik druk aan het denken en doen. Toch weet ik dat als ik dan juist wel zou trainen het denken en doen vaak beter gaat. Een duurloopje ruimt losse gedachten vaak lekker op. Om toch profijt te hebben van die geplande trainingen, bespreek ik mijn eerste week als mede-onderhandelaar in het formatieproces van de gemeenteraad aan de hand van mijn trainingsweek.
Niet dat ik pretendeer reis- of foodblogger te zijn, maar je maakt wat mee. Solo. Onderweg naar een wedstrijd (#enroutepourembrun). Voor het echte vakantiegevoel, nadat
De finish is in zicht, maar de wedstrijd moet nog beginnen Het onderhandelen is voorbij, wat rest is nog het pure, formele deel (in de
Wat experimenteren met rijstijden: 30 min. autolyse, 12 uur in koelkast, 3 uur buiten koelkast in banneton, 45 min in oven
Zoals ik een hekel heb aan mensen met rolkoffertjes, had ik ook een hekel aan mensen op een bakfiets. Had, want de bakfietser verdient steun!
“(…)Vygotsky in following in the footsteps of Marx and Engels, capitalizes on the centrality of transformative collaborative practices by people who do not adapt to their world but collectively transform it” (Stetsenko, 2017, p.184).
Het is wonderbaarlijk dat een desembrood bakken niet zomaar lukt met een willekeurig recept. Hoe moeilijk kan het nou zijn met feitelijk maar twee ingrediënten
Pakweg 16 kilo speltmeel heb ik nu thuis staan (bedankt René). Aan de slag dus. Ten eerste is de starter nu volledig van spelt. De
Flarden van een race. Of waarom altijd de zon schijnt Genoeg gezwelgd in euforie, trots en waar-blijft-het-zwarte-gatgedachten. Genoeg gedraald met het afschrijven van dit blog
Ook in Nieuw West schijnt niet altijd de zon en ook ga je niet elke dag op avontuur. Maar dat is het fijne van wonen
Wow, that was exiting! I really enjoyed the first day as a teacher P.E. again. It’s good to know that my repertoire is still there
On the airport on my way to Moscow for the ISCAR summer university, I bought a GoPro. I have played around with it for a
Deze filosofische blog gaat over waarom we de zotheid af en toe zo nodig hebben. Het gaat over Erasmus en carnaval; over creativiteit en kritiek;
Bij wijze van portfolio van mijn broodbakcompetenties, een galerij van mijn baksels
Voor de nieuwsbrief van de OGO Academie schreef ik wat mij op dit moment bezig hield voor de rubriek ‘Onderzoeker in beeld’. Deze rubriek gaat
In het tijdschrift dat we samen maakten ter afsluiting van het Leeratelier West (een NRO-OMO project) schreef ik een artikel over op welke manier de
Vandaag, of eigenlijk gisteren en vandaag, is het nog beter gelukt. Ik had al een redelijke formule dat meestal werkte voor desembrood, maar dit weekend
Enkele rechten voorbehouden
