Het is maar hoe je ernaar kijkt, zoals met alles. In de trein die vertraging heeft IS het ook vertraging. Maar per saldo werd het
Weten jullie nog dat ik wat kritisch was over de opzet en vooral inhoud van een professionele leergemeenschap (PLG) waarin ik met collega’s onderwijs zou
De finish is in zicht, maar de wedstrijd moet nog beginnen Het onderhandelen is voorbij, wat rest is nog het pure, formele deel (in de
fgelopen week heb ik slechts de helft van mijn geplande trainingen kunnen doen. Dat lag niet aan mijn volle agenda, maar aan mijn hoofd vol gedachten. De campagne liep ten einde, de uitslagen werden bekend en de voorbereidingen voor het onderhandelen begonnen. In de gaten in mijn agenda die er waren was ik druk aan het denken en doen. Toch weet ik dat als ik dan juist wel zou trainen het denken en doen vaak beter gaat. Een duurloopje ruimt losse gedachten vaak lekker op. Om toch profijt te hebben van die geplande trainingen, bespreek ik mijn eerste week als mede-onderhandelaar in het formatieproces van de gemeenteraad aan de hand van mijn trainingsweek.
Deze filosofische blog gaat over waarom we de zotheid af en toe zo nodig hebben. Het gaat over Erasmus en carnaval; over creativiteit en kritiek;
Er werd mij gevraag mijn kijk op een document met onderwijskundige kaders te geven. Dat is mijn werk, deels, dus dat doe ik graag. Bovendien ging het stuk ook mijn eigen werk aan, dus ik wilde wel even weten hoe ingekaderd ik zou gaan worden, of niet.
Om nu te voorkomen dat deze blogs verworden tot een serie gestolde onderwijskundige irritaties en, nog belangrijker, dat ik een oude cynicus wordt die alles al eens gezegd heeft en diep zucht alsof niemand ooit luistert, zoek ik dus de opbouw. (Ik heb dus ook op zinsniveau vragen en suggesties naar de betrokkene gestuurd.
Enkele rechten voorbehouden
